... مظلوميّتم مظلوميّت اسم اوّلم را از لوح امکان محو نمود و از سحاب قضا امطار بلا فی کلّ حين بر اين جمال مبين باريده . اخراج از وطنم را سببی جز حبّ محبوب نبوده و دوری از ديارم را علّتی جز رضای مقصود نه . در موارد قضايای الهی چون شمع روشن و منير بودم و در مواقع بلايای ربّانی چون جبل ثابت . در ظهورات فضليّه ابر بارنده بودم و در اخذ اعدای سلطان احديّه شعله فروزنده . شئونات قدرتم سبب حسد اعدا شد و بروزات حکمتم علّت غِلّ اولی البغضا . هيچ شامی در مقعد امن نياسودم و هيچ صبحی براحت سر از فراش برنداشتم . قسم بجمال حقّ که حسين بر مظلوميّتم گريست و خليل از دردم خود را بنار افکند ... ١٩٥