هر نفسی که اليوم از رحيق اطهر ابهی نوشيد باعلی ذروه قرب و وصال مُرتَقی‏ و من دون آن در اسفل درک بُعد و انفصال بوده ، اگر چه در کلّ احيان بذکر رحمن ناطق و باوامرش عامل باشد ، چنانچه اليوم ملل مختلفه که در ارضند چون از صهبای احديّه محرومند کلّ در تيه بُعد سائر . و قرب و بعد در ظهور مظاهر الهيّه معلوم و مشهود . هر نفسی که بحرم ايقان توجّه نمود او از اهل قرب محسوب و هر نفسی که اعراض نمود بعيد بوده و خواهد بود . ٢٤٥