اليوم بايد احبّای الهی بشأنی در ما بين عباد ظاهر شوند که جميع را بافعال خود برضوان ذوالجلال هدايت نمايند . قسم بآفتاب صبح عزّ تقديس که ابدا حقّ و احبّای او که منسوب باويند ناظر بارض و اموال فانيه در او نبوده و نخواهند بود . چه اگر مقصود تصرّف در ارض بود البتّه قادر و مقتدر بوده و بکلمه‌ای جميع عالم را تصرّف می‌فرمود . و لکن سلطنت بسلاطين عنايت فرموده و حکمت به متفرّسين و عرفان به عارفين و حبّ قلوب عباد خود را مخصوص خود مقرّر داشته و بدون آن ناظر نبوده و نخواهد بود . و اين هم نظر بعنايت کبری است که شايد نفوس فانيه از شئونات ترابيه طاهر و مقدّس شوند و بمقام باقيه که رضوان عزّ احديّه است وارد گردند . ٢٥٥