طوبی از برای مقرّبين يعنی نفوسی که بسُلَّم بلا به ذروهء عليا ارتقاء جسته‌اند . ايشانند اوليای حقّ جلّ جلاله . لازال بافق اعلی ناظر بوده و هستند . بَأسا ايشانرا از توجّه منع ننمود و ضَرّا از اقبال باز نداشت ، بلکه حوادث عالم و مصيبات آن ، نار محبّت را مدد نمود و بر شعله افزود . هر نفسی فی الحقيقه بر تغيير و تبديل و فنای عالم آگاه شود ، او را هيچ شيئی از اشياء پژمرده ننمايد و از روح و ريحان باز ندارد . فرحش باللّه است و عيشش للّه . همدمش اِنّا لِلّه و مصاحبش اِنّا اليه راجعون . بعد از آنکه قلبی بانوار معرفت منوّر شد و از ذکر و ثنا و محبّت و مودّت حقّ جلّ جلاله پر گشت ، ديگر محلّ باقی نه تا احزان عالم و کدورات نازله ، در آن وارد شود و يا داخل گردد . ٢٧٥