حمد مقدّس از ذکر و حدود مالک وجود و سلطان غيب و شهود را لايق و سزاست که بيک کلمه حکم صراط و ميزان و ساعت و قيامت و حساب و جنّت و نار را ظاهر فرمود . هر نفسی اقبال نمود و باصغا فائز گشت او از اصحاب فردوس اعلی لدی اللّه مذکور و از قلم اعلی مسطور و هر نفسی اعراض نمود او از اهل نار لدی المختار مذکور . يا ورقتی ... در ليالی و ايّام بذکرش مشغول باش و بحبّش متمسّک . اگر در ظاهر از ظلم ظالمين و بغضای معاندين از ملکوت عزّت دوری ، و لکن در باطن در اعلی المقام بر سرير عزّت ساکن و جالس . عنقريب عزّتهای ملوک و مملوک و امرا و علما کلّ بعدم راجع و کلمهء مبارکهء العزّة لِلّه و لِاوليائه ظاهر و هويدا گردد . ٢٨٤