مقصود از آفرينش عرفان حقّ و لقای آن بوده و خواهد بود چنانچه در جميع کتب الهيّه و صحف متقنه ربّانيّه من غير حجاب اين مطلب احلی و مقصد اعلی مذکور و واضح است . و هر نفسی که به آن صبح هدايت و فجر احديّت فائز شد بمقام قرب و وصل که اصل جنّت و اعلی الجنان است فائز گرديد و بمقام قاب قوسين که ورای سدره منتهی است وارد شد و الّا در امکنه بعد که اصل نار و حقيقت نفی است ساکن بوده و خواهد بود اگر چه در ظاهر بر اکراس رفيعه و اعراش منيعه جالس باشد . بلی آن سماء حقيقت قادر و مقتدر است که جميع ناس را از شمال بعد و هوی بيمين قرب و لقا رساند ، لو شاء اللّه ليکون النّاس امّة واحدة . و لکن مقصود صعود انفس طيّبه و جواهر مجرّده است که بفطرت اصليّه ، خود بشاطی بحر اعظم وارد شوند تا طالبان جمال ذوالجلال از عاکفان امکنهء ضلال و اضلال از يکديگر مفصول و ممتاز شوند ... ٥٣