ای بندگان، مَثَل ظهور قدس احديّتم مثل بحريست که در قعر و عمق آن لئالی لطيفهء منيره ازيد از احصاء مستور باشد و هر طالبی البتّه بايد کمر جهد و طلب بسته بشاطی آن بحر درآيد تا قسمت مقدّره در الواح محتومهء مکنونه را علی قدر طلبه و جهده اخذ نمايد . حال اگر احدی بشاطی قدسش قدم نگذارد و در طلب او قيام ننمايد ، هيچ از آن بحر و لئالی آن کم شود و يا نقصی بر او وارد آيد ؟ فبئس ما توهّمتم فی انفسکم و ساء ما انتم تتوهّمون . ای بندگان، تاللّه الحقّ آن بحر اعظم لجّی و موّاج ، بسی نزديک و قريب است ، بلکه اقرب از حبل وريد . بآنی بآن فيض صمدانی و فضل سبحانی و جود رحمانی و کرم عزّ ابهائی واصل شويد و فائز گرديد . ١٠٨