و کلّ بآداب طاهره ما بين بريّه مشی نمايند و سبب هدايت ناس شوند . بعضی عقول شايد که بعضی حدودات مذکوره در کتب الهيّه را لأجل عدم اطّلاع بر مصالح مکنونهء در آن تصديق ننمايند و لکن آنچه از قلم قدم در اين ظهور اعظم در اجتماع و اتّحاد و اخلاق و آداب و اشتغال بما ينتفع به النّاس جاری شده احدی انکار ننموده و نمی‌نمايد مگر آنکه بالمرّه از عقل محروم باشد . اگر احبّای الهی بطراز امانت و صدق و راستی مزيّن نباشند ، ضرّش بخود آن نفوس و جميع ناس راجع . اوّلا آن نفوس ابدا محلّ امانت کلمه الهيّه و اسرار مکنونه ربّانيّه نخواهند شد و ثانی سبب ضلالت و اعراض ناس بوده و خواهند بود و عن ورائهما قهر اللّه و غضبه و عذاب اللّه و سخطه . ١٩١