اليوم بر هر نفسی من عند اللّه فرض شده که بچشم و گوش و فؤاد خود در امر او ملاحظه نمايد و تفکّر کند تا از بدايع مرحمت رحمن و فيوضات حضرت سبحان باشراقات شمس معانی مستنير و فائز شود . و علّتی که جميع ناس را از لقاء اللّه محروم نموده و بماسواه مشغول داشته اينست که بوهم صرف کفايت نموده‌اند و بآنچه از امثال خود شنيده قناعت کرده‌اند ، براههای مهلک تقليد مشی نموده‌اند و از مناهج تجريد محروم شده‌اند . امر الهی چون صبح نورانی ظاهر و لائح بوده . اينکه بعضی از ادراک او محتجب مانده‌اند نظر بآنست که گوش و قلب را بآلايش کلمات ناس آلوده‌اند و الّا اگر ناظر باصل ميزان معرفت الهی باشند هرگز از سبيل هدايت محروم نگردند . ٢٤٨