اين ايّامی است که حقّ جلّ جلاله بکلّ متوجّه و کلّ را بطراز ذکر مزيّن فرموده . عيسی بن مريم که بيک کلمه مبارکه که از مطلع بيان الهيّه اصغاء نمود بنار محبّت مشتعل شد ، اشتعالی که مياه عالم او را منع ننمود و مخمود نساخت . و آن کلمه اين بود که فرمود : ای بنده من و فرزند کنيز من . و حال فضل بمقامی رسيده که مکلّم طور از مقرّ عرش ظهور ، ذکور و اناث و صغير و کبير را ببدايع اذکار خود ذکر می‌فرمايد . اگر نفسی فی الحقيقه در اين کلمه مبارکه تفکّر نمايد ، تمام عمر بِلَکَ الحَمدُ يا الهَ العالمين ناطق شود . ٢٧٤