در بلايای وارده بر نفس حقّ و همچنين آنچه بر انبياء وارد شد تفکّر نما . جذب محبّت الهی چنان اخذشان نمود که بلايا و رزايای عالم نزدشان مائده فرح و سرور محسوب . اعراض عالم و انکار امم ايشانرا از اقبال منع ننمود و از فرح اکبر باز نداشت . از حلاوت بيان رحمن و ما قُدّر لهم عالم را معدوم و مفقود مشاهده می‌نمودند ... و اگر عوالم و شئوناتش منحصر باين عالم بود هرگز خود را بين ايادی اعدا تسليم نمی‌نمودند . قسم بآفتاب حقيقت که از افق سماء سجن مشرق و لائح است ، لازال آن جواهر وجود در مقام تسليم و رضا واقف و قائم بودند بشأنی که ظلم و تعدّی اهل عالم ايشان را از استقامت بر امر باز نداشت . چون قلب ببحر اعظم متّصل شد ، عالم و ما عند النّاس را بمثابه ظلّ مشاهده نمايد که عنقريب فانی شود و زوال پذيرد . ٢٧٦