طوبی از برای نفسی که راه را ديد و به آن پيوست ، بشأنی که منع اهل عالم او را از توجّه بصراط مستقيم باز نداشت . صراط در رتبهء اوّليّه و مقام اوّل نفس حقّ جلّ جلاله است الّذی باعلی النّداء يَنطق بين الارض و السّماء و در مقامی احکام و اوامر اوست که در کتاب از قلم اعلی مذکور و مسطور . حمد کن مقصود عالميان را که فائز شدی بآنچه علمای عالم از آن غافل و محتجبند الّا من شاء اللّه . وصيّت می‌نمائيم ترا باستقامت ، چه که سارقين و خائنين موجود . اگر فرصت يابند لؤلؤ محبّت الهی را بربايند . ٢٨٠