عالم را بمثابه هيکل انسانی ملاحظه کن و اين هيکل بنفسه صحيح و کامل خلق شده و لکن باسباب متغايره مريض گشته و لا زال مرض او رفع نشده ، چه که بدست اطبّای غير حاذقه افتاده و اگر در عصری از اعصار عضوی از اعضای او بواسطه طبيبی حاذق صحّت يافت عضوهای ديگرش بامراض مختلفه مبتلا بوده . و حال در دست نفوسی افتاده که از خمر غرور تربيت يافته‌اند و اگر هم بعضی از اين نفوس فی الجمله در صحّت آن سعی نمايند ، مقصود نفعی است اسماً و يا رسماً بايشان راجع شود . چنين نفوسی قادر بر رفع امراض بالکلّيّه نبوده و نخواهند بود الّا علی قدر معلوم . و درياق اعظم که سبب و علّت صحّت اوست ، اتّحاد من علی الارض است بر امر واحد و شريعت و آداب واحده ... ٣٠٤