ای منتظران وادی صبر و وفا و ای عاشقان هوای قرب و لقا ، غلام روحانی که در کنائز عصمت ربّانی مستور بود بطراز يزدانی و جمال سبحانی از مشرق صمدانی چون شمس حقيقی و روح قدمی طالع شد و جميع من فی السّموات و الارض را بقميص هستی و بقا از عوالم نيستی و فنا نجات بخشيد و حيات بخشود . و آن کلمه مستوره که ارواح جميع انبياء و اوليا باو معلّق و مربوط بود از مکمن غيب و خفا بعرصه شهود و ظهور جلوه فرمود . و چون آن کلمه غيبيّه از عالم هويّه صرفه و احديّه محضه بعوالم ملکيه تجلّی فرمود ، نسيم رحمتی از آن تجلّی برخاست که رايحه عصيان از کلّ شیء برداشت و خلعت جديد غفران بر هياکل نامتناهی اشياء و انسان در پوشيد . ٣٠٩