قلم اعلی می‌فرمايد که آنچه از جمال قدم ظاهر شده حجّت بوده بر کلّ من فی السّموات و الارض . و اگر عباد تفکّر نمايند از قيامش ما بين اعدا بر سلطنتش موقن شوند و بر قدرتش مذعن . و لکن چون در تيه نفس و هوی سالکند لذا از اشراق شمس بها از افق بقا محتجب مانده‌اند و بنفوسيکه خود را از بعوضه حفظ می‌نمودند توجّه نموده از جمال احديّه محروم گشته‌اند . بگو ای قوم افعالم چون ظهورم ما بين ارض و سما مشرق و مضیء و هر نفسيکه اقلّ من حين قلب را از وساوس شياطين مطهّر نمايد بعرفان ربّ العالمين و مالک يوم الدّين فائز گردد . ٣١٦