قلم رحمن قاصدان يمن عرفان را ببدايع اذکار خود متذکّر ميدارد که شايد کلّ از خواهشهای خود بگذرند و بامر او ناظر باشند و باراده او حرکت نمايند . و اين فضل اعظم است از برای کلّ اگر بيابند و بآن فائز شوند . شکّی نبوده و نيست که آنچه را حقّ بآن امر می‌فرمايد اوست کوثر حيوان و محيی ابدان ، چه که لم يزل و لايزال باحبّای خود ناظر بوده و آنچه سبب نجات و راحت و وصول بحقّ بوده کلّ را بآن امر فرموده . اليوم بر کلّ لازم است که بردای تقديس و تنزيه مزيّن شوند ، چه که نفوسی که بمشتهيّات نفسانيّه متوجّهند قابل مقرّ اطهر و لايق منظر اکبر نبوده و نيستند . ٣٢٠