حقّ جلّ جلاله از برای اصلاح عالم آمده تا جميع من علی الارض بمثابه يک نفس مشاهده شوند ... وقتی باين کلمه عليا نطق نموديم تا انوار آفتاب عدل جميع احزاب مختلفه را منوّر فرمايد و بمقام اتّحاد کشاند : لَيسَ الفَخر لِمَن يُحِبُّ الوَطن بَل لِمَن يُحِبُّ العالم . اگر نفسی صفير اين طير معانی را که در اين هواء با فضاء نورانی طيران می‌نمايد اصغا کند بطراز فراغت کبری مزيّن شود . اين است معنی حرّيّت حقيقی ولکنَّ النّاسَ أَکْثَرَهُمْ لايَشعرون . ٣٣٧