يا اهل بهاء شما مشارق محبّت و مطالع عنايت الهی بوده و هستيد . لسان را به سبّ و لعن احدی ميالائيد و چشم را از آنچه لايق نيست حفظ نمائيد . آنچه را دارائيد بنمائيد ، اگر مقبول افتاد مقصود حاصل و الّا تعرّض باطل . ذروه بنفسه مقبلين الی اللّه المهيمن القيّوم . سبب حزن مشويد تا چه رسد بفساد و نزاع . اميد هست در ظلّ سدرهء عنايت الهی تربيت شويد و بما اراده اللّه عامل گرديد . همه اوراق يک شجريد و قطره‌های يک بحر . ٥