يا ارض الطّاء ياد آر هنگامی را که مقرّ عرش بودی و انوارش از در و ديوارت هويدا . چه مقدار از نفوس مقدّسه مطمئنّه که بحبّت جان دادند و روان ايثار نمودند . طوبی از برای تو و از برای نفوسی که در تو ساکنند . هر صاحب شمّی عرف مقصود را از تو می‌يابد . در تو پديد آمد آنچه مستور بود و از تو ظاهر شد آنچه پوشيده و پنهان . کدام عاشق صادق را ذکر نمايم که در تو جان داد و در خاکت پنهان شد . نفحات قميص الهی از تو قطع نشده و نخواهد شد . ما ذکر می‌نمائيم ترا و مظلومان و مظلوماتی که در تو مستورند ... ای ارض طاء حال هم از فضل الهی محلّ و مقرّ دوستان حقّی . طوبی لهم و للّذين هاجروا اليک فی سبيل اللّه مالک هذا اليوم البديع . طوبی از برای نفوسی که بذکر و ثنای حقّ ناطقند و بخدمت امر مشغول . ايشانند آن نفوسی که در کتب قبل مذکورند . ٥٩