بگو باحبّای الهی که اوّل انسانيّت انصاف است و جميع امور منوط به آن . قدری تفکّر در رزايا و بلايای اين مسجون نمائيد که تمام عمر در يَد اعداء بوده و هر يوم در سبيل محبّت الهی ببلائی مبتلا تا آنکه امر اللّه ما بين عباد مرتفع شد . حال اگر نفسی سبب شود و باوهام خود در تفريق ناس سرّاً و جهراً مشغول گردد ، او از اهل انصاف است ؟ لا و نفسه المهيمنة علی العالمين ... اليوم لايق آنکه کلّ به اسم اعظم متشبّث شوند . نيست مهرب و مفرّی جز او و ناس را متّحد نمايند . اگر نفسی در اعلی علوّ مقام قائم باشد و از او کلماتی ظاهر شود که سبب تفريق ناس گردد از شاطی بحر اعظم و علّت توجّه بشطری جز مقام محمود مشهود که ظاهر است بحدود بشريّهء جهاتيّه ، يشهد کلّ الاکوان بانّه محروم من نفحات الرّحمن . ٨٠