حمد مقدّس از ذکر کائنات مطلع آيات را لايق و سزاست که از قلم تقدير به تسخير عالم پرداخت و طَوعاً و کُرهاً جميع ملوک و مملوک را در ظلّ اسمی از اسماء خود مأوی بخشيد و مقام عطا فرمود ، دوستان را در کلّ احيان به نعمت بی منتهی که مقام وصل و لقاست وعده فرمود و منکران را به نقمت کبری معذّب نمود لَه الحمدُ و المِنَّة فی کلّ الاحوال و هو الغنيّ المتعال . ١٣١