ذکر و ثناء اولياء مالک اسماء را لايق و سزا که حجبات علما و سبحات فقها و اعراض حکما ايشان را از افق اعلی منع ننمود و از دريای رحمت الهی محروم نساخت ، قلوبشان به نور عرفان منوّر و وجوهشان به افق ابهی ناظر و متوجّه . ايشانند عبادی که فرموده : " لا تلهيهم تجارة و لا بيع عن ذکر الله " از ضغينه و بغضا مقدّسند و از مکر و خدعه منزّه ، با جميع احزاب به روح و ريحان ، اگر ارض طيّبه مبارکه يافتند القاء کلمه نمايند و الّا فَلا . جدال و نزاع و محاربه و سفکِ دماء از سجيّهء اهل حقّ نبوده و نيست . اين ظهور اعظم مخصوص تطهير نفوس عَن کلّ ما تَکرَهُه العُقول آمده طوبی از برای نفوسی که به عدل و انصاف تمسّک جستند و به طراز صدق و وفا مزيّنند . ١٥