حمد مقدّس از عرفان کائنات حضرت مقصودی را لايق و سزاست که به يک نظر عنايت ذرّه را به طراز آفتاب ظاهر فرمايد و قطره را دريا نمايد و اگر نَعوذُ باللّه عنايت مخصوصه خود را منع فرمايد معنی " کُلُّشیءٍ هالک الّا وجهه " هويدا گردد . پاک و مقدّس است ساحت اقدسش از ذکر فصحا و بلغای ارض . هر عارف منصفی اعتراف نموده بر عجز و هر عالم صادقی اقرار نموده بر قصور .... اوست مقتدری که به يک تجلّی از تجلّيات اسم اعظم عالم را منوّر فرمود و ميزان را ظاهر نمود و صراط را اَمام وجوه عباد نصب کرد و به همان تجلّی که در مقامی به کلمه ذکر می شود و در مقامی به مشيّت و در مقامی به اراده و امثال ذلک صور ظاهر و صيحه مرتفع و اهل قبور متحرّک . ١٧٠