بگو اين است آن نبأ عظيمی که در فرقان ذکر شده و اين است آن ايّامی که حقّ کليمش را به آن اِخبار فرموده . اين ظهور اعظم به نفس خود ظاهر بوده و هست ، در اثبات امرش محتاج به احدی نبوده و نيست . معادل کتب قبل و بعد از سماء مشيّتش نازل و آنچه از بعد واقع از قبل از قلم اعلی به کمال تصريح جاری و ظاهر . سُوَر ملوک را مشاهده نمايند که شايد متذکّر شوند و حقّ را از دونش امتياز دهند . بگو لَعَمرُ الله از اصل امر اطّلاع نداری و از دريای دانائی بی نصيبی ، احدی بر کيفيّت اين ظهور آگاه نه . نقطهء بيان بنفسه گواه بوده و هست ، جوهر بيان را اخذ فرموده و فی الحقيقه آن جوهر به مثابه روح بيان است و تاج آن ، قولهُ تبارک و تعالی : " و قد کتبتُ جوهرةً فی ذکرِه و هو انّه لايستَشارُ باشارتی و لا بما ذُکِرَ فی البيان " . ٢٠٥