بگو ای عباد ، وصايای مظلوم را بشنويد . اوّل هر امری و هر ذکری معرفت اللّه بوده . اوست مُمِدّ کلّ و مربّی کلّ و اوّل امری که از معرفت حاصل می شود الفت و اتّفاق عباد است . چه که به اتّفاق ، آفاقِ عالم منوّر و روشن و مقصود از اتّفاق، اجتماع است و مقصود از اجتماع ، اعانت يکديگر . و اسبابی که در ظاهر سبب اتّحاد و الفت و ارشاد و محبّت است بردباری و نيکوکاری است . در يکی از الواح به اين کلمه عليا نطق نموديم : " طوبی از برای نفسی که در ليالی در فراش وارد شود در حالتی که قلبش مطهّر است از ضغينه و بغضا " و " لَيسَ الفخرُ لِمَن يُحِبُّ الوطنَ بل لِمَن يُحِبُّ العالم " . ٢١٦