يا علی اکبر ، اهل عالم در قرون و اعصار از فراق مالک قدر نوحه می نمودند و عند ذکر اسمش خاضع و خاشع مشاهده می گشتند و حال چون وعد رسيد و حضرت موعود يعنی مکلّم طور از افق سماء ظهور مشرق و لائح گشت کلّ بر اعراض قيام نمودند و گفتند آنچه را که هيچ حزبی نگفت . قلم گريست و سدره نوحه نمود و لوح بر تراب مقرّ اخذ کرد ، انسان متحيّر بل عالم متحيّر . باری جزای اعمال ، آن نفوس شريره غافله را از فيوضات مآل محروم ساخت . ٢٧٩