حمد مقدّس از ذکر و حدود مالک غيب و شهودی را لايق و سزاست که افئده و قلوب اوليا را به عنايت اسم اعظم به نور معرفت منوّر فرمود . لسان ظاهر به " اَتَی النّاصر " ناطق و لسان باطن به " اَتَی الرّحمن " متکلّم . جنودش اعمال طيّبه و ناصرش اخلاق مرضيّه و سردار اين جنود را تقوی قرار فرمود . طوبی از برای نفسی که به مشاهده و اصغا فائز گشت به شأنی که غير الله را معدوم و مفقود مشاهده نمود . يوم ، يوم اوست و امر ، امر او . امروز به اسمش راية " يَفعَلُ ما يَشاء " مرتفع و به ذکرش عَلَم " قَد اَتَی المالک و المُلکُ لِلّه " منصوب . اَمام وجوه احزاب من غير ستر و حجاب ظاهر و ناطق . هر منصفی گواه و هر بصير عادلی شاهد و آگاه . ٢٩٥