بسم ربّنا الاقدس الاعظم العليّ الابهی

حمد مقدّس از ذکر و بيان مقصود امکان را لايق و سزاست که از برای مقرّبانش در سيف طعم شير و شکر مقدّر فرموده و در بلايای فی سبيلش لذّت مائده و عسل . هر نفسی فی الحقيقه از رحيق مختوم آشاميد هجوم اهل ظلوم او را از عرف قميص اسم قيّومش منع ننمود ، به کمال اشتياق به مقرّ فدا توجّه نمود . و اکليل حيوة را نثار قدومش کردند ، به اسرار شهادت پی بردند و منقطعاً عن العالم قصد مقصد اقصی و ذروه عليا فرمودند . ايشانند نفوسی که سطوة عالم و ثروة امم و غرور امرا و علما ايشان را از مشرق وحی مالک اسماء محروم نساخت . ٣٥٢