بسم ربّنا الاقدس الاعظم العليّ الابهی

حمد و ثنا اولياء حقّ جلّ جلاله را لايق و سزاست که منقطعاً عن العالم بر خدمت امر قيام نمودند ، قيامی که قعود او را نديد بلکه در حين قعود قائمند . تعالت مقاماتهم و جلّت مراتبهم عند الله .... ايشانند رجالی که لازال در مضمار بيان حقّ را نصرت نمودند . اَبطال عالم نزدشان به مثل عُصفوری و ضوضاء امم در ساحت عزّشان مانند نَعيبی . ايشانند فوارس ميدان و مُعين مقصود عالميان . به اصبع يقين حجبات اوهام را شقّ نمودند و اصنام را درهم شکستند . سلاسلِ ظنونِ احزابِ عالم ايشان را منع ننمود از صرير قلم اعلی، به هوش حقيقی فائز گشتند و به شعور معنوی مزيّن شدند . ايشانند عبادی که می فرمايد کنائز ارضند و خزائن آن ، چه که ايشانند لئالی حکمت و بيان و وديعه های حضرت رحمن . طوبی لِمَن عَرَفَهم و فازَ بلقائهم . ٣٧٣