ای قوم ، قدر يوم را بدانيد . امروز آفتاب کرم از افق عالم مشرق و لائح و امواج بحر بيان امام وجوه اديان ظاهر، خود را محروم منمائيد . لَعَمر الله ما بين ملأ اعلی جشنی ظاهر و مجلسی بر پا ، چه که امروز مکلّم طور بر عرش ظهور مستوی و کَرم اللّه به لقا فائز و مدينه مبارکهء طيّبه از آسمان نازل . شمس لازال فی وسطِ السّماء . اين نور را سحاب منع ننمايد و کسوف اخذ نکند . لازال قمرش ساطع و لائح و انهارش جاری و ساری و اشجارش به اثمار لاتحصی مزيّن . يوم ، يوم فرح اکبر است ، طوبی لِلفائزين و طوبی لِلمخلصين و طوبی لِمَن اَخَذَ بيَدِه اليُمنی کوثرَ البقاء و شَرِبَ بهذا الاسم الّذی به فُتِحَ بابُ العطاء علی مَن فی ناسوتِ الانشاء . ٤٦