اين مظلوم در ليالی و ايّام در الواح منزله از سماء مشيّت کلّ را بما تَرتَفِعُ به مقاماتُهم و مراتبُهم امر نموده و وصيّت فرموده و لکن اعدای حقّ جلّ جلاله از موعظه حسنه و کلمات طيّبه مبارکه سبيل اوهام را رها ننموده‌اند ، بلکه بر غفلت و غِلّ و بغضايشان افزوده و امّا احبّا بعضی پذيرفتند و فائز شدند به آنچه که از برای آن از عدم به وجود آمده‌اند و برخی ادّعای محبّت نموده و می نمايند و لکن چون به اعمال و افعال توجّه می شود کلمه " نَعوذُباللّه " از لسان عظمت جاری . لَعَمرُ الله از قلم اعلی در مواعظ و نصايح جاری شد آنچه که اگر بر حجر القاء شود به ياقوت تبديل گردد و اگر بر جبل افاضه شود تَراهُ مُهتزّاً مِن کلمةِ اللّهِ المُطاعة و در بعضی از نفوس تأثير ننموده . در بعضی از الواح امثال اين کلمه عليا نازل :" حزن اين مظلوم و بلايای او از اعدا نبوده و نيست ، چه که در سبيل الهی آنچه وارد شود محبوب است و به آن راضی و شاکر ٧٩ و لکن بلايای اين مظلوم از مدّعيان محبّت بوده و هست ...." ٨٠