يا ارض الطّاء ياد آر هنگامی را که مقرّ عرش بودی و انوارش از در و ديوارت ظاهر و هويدا چه مقدار از نفوس مقدّسه مطمئنّه که بحبّت جان دادند و روان ايثار نمودند طوبی از برای تو و از برای نفوسی که در تو ساکنند هر صاحب شمّی عَرف مقصود را از تو مييابد در تو پديد آمد آنچه مستور بود و از تو ظاهر شد آنچه پوشيده و پنهان کدام عاشق صادق را ذکر نمايم که در تو جان داد و در خاکت پنهان شد نفحات قميص الهی از تو قطع نشده و نخواهد شد ما ذکر مينمائيم ترا و مظلومان و مظلوماتی که در تو مستورند انّا نذکر اُختی اظهاراً لعنايتی و ابرازاً لوفائی بمظلوميّت کبری بحق راجع شد ما اطّلع بذلک الّا علمی المحيط ای ارض طاء حال هم از فضل الهی محلّ و مقرّ دوستان حقّی طوبی لهم و للّذين هاجروا اليک فی سبيل اللّه مالک هذا اليوم البديع طوبی از برای نفوسی که بذکر و ثنای حق ناطقند و بخدمت امر مشغول ايشانند آن نفوسی که در کتب قبل مذکورند . امير المؤمنين عليه بهائی در وصفشان فرموده طوبا هم افضل من طوبانا قد نَطَق بالصّدق و انا من الشّاهدين اگر چه حال اين مقامات مستور است ولکن يد قدرت البتّه مانع را بر دارد و ظاهر فرمايد آنچه را که سبب و علّت روشنی چشم عالم است شکر نمائيد حق جلّ جلاله را که باين عنايت بديعه فائز شديد و بطراز بيان رحمن مزيّن قدر وقت را بدانيد و بآنچه سزاوار است تمسّک نمائيد انّه لهو النّاصح المشفق العليم ...