و امّا ما سئلت من الأرواح و اطّلاع بعضها علی بعض بعد صعودها فاعلم انّ اهل البهآء الّذين استقرّوا علی السّفينة الحمرآء اولئک يعاشرون و يؤانسون و يجالسون و يطيرون و يقصدون و يصعدون کانّهم نفس واحدة الا انّهم هم المطّلعون و هم النّاظرون و هم العارفون کذلک قضی الأمر من لدن عليم حکيم اهل بها که در سفينه الهيّه ساکنند کلّ از احوال يکديگر مطلع و با هم مأنوس و مصاحب و معاشر اين مقام منوط بايقان و اعمال نفوس است نفوسی که در يک درجه واقفند مطّلعند از کميّات و کيفيّات و درائج و مقامات يکديگر و نفوسی که در تحت اين نفوس واقعند کما هو حقّه بر مراتب و مقامات نفوس عاليه از خود اطّلاع نيابند لکلّ نصيب عند ربّک طوبی لنفس توجّه الی اللّه و استقام فی حبّه الی ان طار روحه اِلی اللّه الملک المقتدر الغفور الرّحيم و امّا ارواح کفّار لعمری حين الاحتضار يعرفون مافات عنهم و ينوحون و يتضرّعون و کذلک بعد خروج ارواحهم من ابدانهم اين بسی معلوم و واضح است که کلّ بعد از موت مطّلع بافعال و اعمال خود خواهند شد قسم بآفتاب افق اقتدار که اهل حق را در آن حين فرحی دست دهد که ذکر آن ممکن نه و همچنين اصحاب ضلال را خوف و اضطراب و وحشتی رو نمايد که فوق آن متصوّر نه نيکوست حال نفسی که رحيق لطيف باقی ايمان را از يد عنايت و الطاف مالک اديان گرفت و آشاميد ...

اليوم بايد احبّای الهی ناظر بظهور و ما يظهر منه باشند بعضی روايات قبليّه اصلی نداشته و ندارد و آنچه هم ملل قبل ادراک کرده‌اند و در کتب ذکر نموده‌اند اکثر آن بهوای نفس بوده چنانچه مشاهده نموده‌ايد که آنچه در دست ناس موجود است از معانی و تأويلات کلمات الهيّه اکثری بغير حق بوده چنانچه بعد از خرق حجاب بعضی معلوم و واضح شد و تصديق نمودند که کلمه از کلمات الهيّه را ادراک ننموده بودند مقصود آنکه اگر احبّای الهی قلب و سمع را از آنچه از قبل شنيده‌اند طاهر نمايند و بتمام توجّه بمطلع امر و ما ظهر من عنده ناظر شوند عند اللّه احبّ بوده ...

احمد و کن من الشّاکرين کبّر من قبلی احبّائی الّذين اختصّهم اللّه لحبّه و جعلهم من الفائزين و الحمد للّه ربّ العالمين .