١٤٨ يا اسمی الجود عليک بهائی ان استمع ما سمعته من قبل اذکان نيّر البرهان مشرقاً من افق العراق و کانت الزّوراء مقرّ عرش ربّک العليّ العظيم

اشهد انّک سمعت نغمة اللّه و لحنه و تغرّدات حمامة الأمر و تغنيّات عندليب الوفآء علی غصن البهآء انّه لا اله الّا انا الفرد الخبير

يا اسمی تحت لحاظ عنايت الهی بوده و هستی ندای حق جلّ جلاله را تلقاء وجه شنيدی و اشراقات انوار آفتاب معانی را مشاهده نمودی حال تفکّر نما حقّ در چه مقام و خلق در چه گفتگو آذان را ثقل اوهام از اصغای ندای الهی منع نموده و حجبات علوم و ظنون عيون را از مشاهده انوار وجه محروم داشته بزراعين قدرت و قوّت جمعی را از غرقاب فنا نجات داديم و بافق اعلی فائز نموديم و اسرار و امورات بعد را از قبل بتصريح تمام ذکر نموديم تا شبهات مشرکين و انکار مغرضين و اشارات غافلين نفوس مقبله را از مطلع نور احديّه منع ننمايد معذلک بعضی صرعی و برخی کاعجاز نخل منقعر مشاهده شدند حقّ منيعی را که جميع کتب قبل و بعد نزد يک آيه‌اش خاضع و خاشعست گذاشته‌اند و بقصص موهومه قبل تمسّک جسته‌اند و اقتدا نموده‌اند

انّک شربت من بحر بيانی و فزت بتجلّيات انوار شمس حکمتی و سمعت ما نطق به المشرکون الّذين ما اطّلعوا باصل هذا الأمر و ما فازوا ١٤٩ بهذا الرّحيق الّذی فکّ ختمه باسمی المهيمن القيّوم از حق بطلبيد نفوس مقبله عارفه بما يحبّه اللّه موفّق شوند

بسيار عجب است مع اين نداء و ظهور اين امر اعظم مشاهده ميشود اکثری بدنيا متمسّکند و از شبهات و اشارات مضطرب و متزلزل قل هذا يوم اللّه اتّقوا اللّه و لا تکونوا من المشرکين دعوا القصص عن ورائکم ان انظروا امری بعينی هذا ما امرتم به فی الکتب و الزّبر و الصّحف و الالواح

انّک قم علی خدمة امر ربّک ثمّ اخبر النّاس و بشّرهم بهذا النّور الّذی بشّر به اللّه فيما انزل علی النّبيّين و المرسلين و جميع را بحکمت منزله امر نمائيد و از قبل حق بگوئيد آنچه سزاوار يوم اللّه است بايد هر نفسی بکمال حکمت و استقامت بتبليغ امر مشغول شود اگر ارض طيّبه مشاهده نمود القاء کلمه الهی نمايد و الّا الصّمت أَولی

چندی قبل اين کلمه عليا از قلم اعلی در صحيفه حمراء نازل : آسمان حکمت الهی به دو نيّر روشن و منير است مشورت و شفقت انشاء اللّه کلّ بر عمل باين کلمه محکمه مبارکه مؤيّد شوند

بعضی از عباد بالمرّه از شعور محروم مشاهده ميشوند بحبالهای موهومه از عروه محکمه ممنوعند لعمری اگر فی الجمله فيما انزله الرّحمن بانصاف تفکّر نمايند کلّ بانّک انت الحقّ المبين ناطق گردند

در جميع احوال بحقّ ناظر باشيد و بخدمت امرش مشغول ان اذکر اذ کنت معی فی سرادق العظمة و سمعت منّی ما سمعه الکليم فی طور العرفان کذلک ايّدناک و عرّفناک و ذکرناک لتشکر ربّک الکريم لک ان تحفظ هذا المقام الاعظم باسمی القويّ الأمين

کبّر من قبلی علی وجوه ١٥٠ اوليائی ثمّ اسمعهم ندائی الأحلی کذلک يأمرک من امرک من قبل و انا الآمر الخبير البهآء عليک و علی من يسمع قولک فی هذا الأمر الاعظم و يحبّک لوجه اللّه ربّ العالمين .