هذه صحيفة اللّه المهيمن القيّوم

هو اللّه تعالی شأنه الحکمة و البيان

الحمد للّه الّذی تفرّد بالعظمة و القدرة و الجمال و توحّد بالعزّة و القوّة و الجلال و تقدّس عن ان يدرکه الخيال او يذکر له نظير و مثال قد اوضح صراطه المستقيم بافصح بيان و مقال انّه هو الغنيّ المتعال فلمّا اراد الخلق البديع فصّل النقطة الظاهرة المشرقة من افق الارادة و انّها دارت فی کلّ بيتٍ علی کلّ هيئةٍ اِلی ان بلغت منتهی المقام امراً من لدی اللّه مولی الانام

و انّها هی مرکز دائرة الاسمآء و مختم ظهورات الحروف فی ملکوت الانشاء و بها برز ما دلّ علی السّرّ الاکتم و الرّمز المنمنم الظّاهر الحاکی عن الإسم الاعظم فی الصّحيفة النّورآء و الورقة المقدّسة المبارکة البيضآء فلمّا اتّصلت بالحرف الثّانی البارز فی اوّل المثانی دارت افلاک البيان و المعانی و سطع نور اللّه الأبديّ و ثقب علی وجه سمآء البرهان و صارمنه النّيّران تبارک الرّحمن الّذی لا يشار باشارة و لا يعبّر ٥٨ بعبارة و لايعرف بالاذکار و لا يوصف بالآثار انّه هو الامر الوهّاب فی المبدء و الماب و جعل لهما حفّاظا و حرّاسا من جنود القدرة و الاقتدار

انّه هو المهيمن العزيز المختار قد نزّلت الخطبة مرّتين کما نزل المثانی کرّتين

و الحمد للّه الّذی اظهر النّقطة و فصّل منها علم ما کان و ما يکون و جعلها منادية باسمه و مبشّرة بظهوره الأعظم الّذی به ارتعدت فرائص الامم و سطع النّور من افق العالم انّها هی النّقطة الّتی جعلها اللّه بحر النّور للمخلصين من عباده و کرة النّار للمعرضين من خلقه و الملحدين من بريّته الّذين بدّلوا نعمة اللّه کفرا و مائدة السّمآء نفاقا و قادوا اوليائهم اِلی بئس القرار اولئک عباد اظهروا النّفاق فی الآفاق و نقضوا الميثاق فی يوم فيه استوی هيکل القدم علی العرش الأعظم و نادی المناد من الشّطر الايمن فی الوادی المقدّس

يا ملأ البيان اتّقوا الرّحمن هذا هو الّذی ذکره محمّد رسول اللّه و من قبله الرّوح و من قبله الکليم و هذا نقطة البيان ينادی امام العرش و يقول تاللّه قد خلقتم لذکر هذا النّبأ الاعظم و هذا الصّراط الاقوم الّذی کان مکنونا فی افئدة الأنبياء و مخزونا فی صدور الاصفيآء و مسطوراً من القلم الاعلی فی الواح ربّکم مالک الاسمآء

قل موتوا بغيظکم يا اهل النّفاق قد ظهر من لا يعزب عن علمه من شیء و اتی من افترّ به ثغر العرفان و تزيّن ملکوت البيان و اقبل کلّ مقبل الی اللّه مالک الاديان و قام به کلّ قاعد و سرع کلّ سطيح اِلی طور الايقان هذا يوم جعله اللّه نعمة للابرار و نقمة للاشرار و رحمة للمقبلين و غضباً للمنکرين و المعرضين انّه ظهر ٥٩ بسلطان من عنده و انزل ما لا يعادله شیء فی ارضه و سمآئه

اتّقوا الرّحمن يا ملأالبيان و لا ترتکبوا ما ارتکبه اولو الفرقان الّذين ادّعوا الايمان فی اللّيالی و الايّام فلمّا اتی مالک الانام اعرضوا و کفروا اِلی ان افتوا عليه بظلم ناح به امّ الکتاب فی المآب اذکروا ثمّ انظروا فی اعمالهم و اقوالهم و مراتبهم و مقاماتهم و ما ظهر منهم اذ تکلّم مکلّم الطّور و نفخ فی الصّور و انصعق من فی السّموات و الارض الّا عدّة احرف الوجه

يا ملأ البيان ضعوا اوهامکم و ظنونکم ثمّ انظروا بطرف الانصاف اِلی افق الظّهور و ما ظهر من عنده و نزّل من لدنه و ما ورد عليه من اعدآئه هو الّذی قبل البلايا کلّها لاظهار امره و اعلآء کلمته قد حبس مرّة فی الطّاء و اخری فی الميم ثمّ فی الطّاء مرّة اخری لامر اللّه فاطر السّمآء و کان فيها تحت السّلاسل و الاغلال شوقا لامر اللّه العزيز الفضّال

يا ملأ البيان هل نسيتم وصايای و ما ظهر من قلمی و نطق به لسانی و هل بدّلتم يقينی باوهامکم و سبيلی باهوائکم و هل نبذتم اصول اللّه و ذکره و ترکتم احکام اللّه و اوامره اتّقوا اللّه دعوا الظّنون لمظاهرها و الاوهام لمطالعها و الشّکوک لمشارقها ثمّ اقبلوا بوجوه نورآء و صدور بيضآء اِلی افق اشرقت منه شمس الايقان امراً من لدی اللّه مالک الأديان

الحمد للّه الّذی جعل العصمة الکبری درعاً لهيکل امره فی ملکوت الانشاء و ما قدّر لاحدٍ نصيباً من هذه الرّتبة العليا و المقام الاسنی انّها طراز نسجته انامل القدرة لنفسه تعالی انّه لا ينبغی لاحدٍ الّا لمن استوی علی عرش يفعل ما يشاء من اقرّ و ٦٠ اعترف بما رقم فی هذا الحين من القلم الأعلی انّه من اهل التّوحيد و اصحاب التّجريد فی کتاب اللّه مالک المبدء و الماب

و لمّا بلغ الکلام هذا المقام سطعت رائحة العرفان و اشرق نيّر التّوحيد من افق سمآء البيان طوبی لمن اجتذبه النّدآء اِلی الذّروة العليا و الغاية القصوی و عرف من صرير قلمی الأعلی ما اراده ربّ الآخرة و الاولی انّ الّذی ما شرب من رحيقنا المختوم الّذی فککنا ختمه باسمنا القيّوم انّه ما فاز بانوار التّوحيد و ما عرف المقصود من کتب اللّه ربّ الارض و السّمآء و مالک الآخرة و الاُولی و کان من المشرکين فی کتاب اللّه العليم الخبير

يا ايّها السّائل الجليل نشهد انّک تمسّکت بالصّبر الجميل فی ايّام فيها منع القلم عن الجريان و اللّسان عن البيان فی ذکر العصمة الکبری و الآية العظمی الّتی سئلتها عن المظلوم ليکشف لک قناعها و غطائها و يذکر سرّها و امرها و مقامها و مقرّها و شأنها و علوّها و سموّها لعمر اللّه لو نظهر لئالئ البرهان المکنونة فی اصداف بحر العلم و الايقان و نخرج طلعات المعانی المستورة فی غرفات البيان فی جنّة العرفان لترتفع ضوضآء العلمآء من کلّ الجهات و تری حزب اللّه بين انياب الذّئاب الّذين کفروا باللّه فی المبدء و الماب بذلک امسکنا القلم فی برهةٍ طويلة من الزّمان حکمة من لدی الرّحمن و حفظاً لاوليائی من الّذين بدّلوا نعمة اللّه کفراً و احلّوا قومهم دار البوار

يا ايّها السّائل النّاظر و الّذی اجتذب الملأ الاعلی بکلمته العليا انّ لطيور ممالک ملکوتی و حمامات رياض حکمتی تغرّدات و نغمات ما ٦١ اطّلع عليها الّا اللّه مالک الملک و الجبروت و لو يظهر اقلّ من سمّ الإبرة ليقول الظّالمون ما لا قاله الاوّلون و يرتکبون ما لا ارتکبه احد فی الاعصار و القرون قد انکروا فضل اللّه و برهانه و حجّة اللّه و آياته ضلّوا و اضلّوا النّاس و لا يشعرون يعبدون الاوهام و لا يعرفون قد اتّخذوا الظّنون لانفسهم اربابا من دون اللّه و لا يفقهون نبذوا البحر الاعظم مسرعين اِلی الغدير و لا يعلمون يتّبعون اهوائهم معرضين عن اللّه المهيمن القيّوم

قل تاللّه قد اتی الرّحمن بقدرة و سلطان و به ارتعدت فرائص الاديان و غنّ عندليب البيان علی اعلی غصن العرفان قد ظهر من کان مکنوناً فی العلم و مسطوراً فی الکتاب قل هذا يوم فيه استوی مکلّم الطّور علی عرش الظّهور و قام النّاس للّه ربّ العالمين و هذا يوم فيه حدّثت الارض اخبارها و اظهرت کنوزها و البحار لئالئها و السّدرة اثمارها و الشّمس اشراقها و الاقمار انوارها و السّمآء انجمها و السّاعة اشراطها و القيمة سطوتها و الاقلام آثارها و الارواح اسرارها طوبی لمن عرفه و فاز به و ويلٌ لمن انکره و اعرض عنه فاسئل اللّه ان يؤيّد عباده علی الرّجوع انّه هو التّواب الغفور الرّحيم

يا ايّها المقبل الی الافق الأعلی و الشّارب رحيقی المختوم من ايادی العطآء فاعلم للعصمة معان شتّی و مقامات شتّی انّ الّذی عصمه اللّه من الزّلل يصدق عليه هذا الاسم فی مقام و کذلک من عصمه اللّه من الخطاء و العصيان و من الاعراض و الکفر و من الشّرک و امثالها يطلق علی کلّ واحد من هؤلاء اسم العصمه و امّا العصمة الکبری لمن کان مقامه مقدّساً عن الاوامر و النّواهی و منزّهاً عن الخطأ ٦٢ و النّسيان انّه نور لا تعقّبه الظّلمة و صواب لا يعتريه الخطا لو يحکم علی المآء حکم الخمر و علی السّمآء حکم الارض و علی النّور حکم النّار حقٌ لا ريب فيه و ليس لاحد ان يعترض عليه او يقول لِم و بمَ و الّذی اعترض انّه من المعرضين فی کتاب اللّه ربّ العالمين انّه لا يسئل عمّا يفعل و کلٌّ عن کلّ يسئلون انّه اتی من سمآء الغيب و معه راية يفعل ما يشاء و جنود القدرة و الاختيار و لدونه ان يتمسّک بما امر به من الشّرائع و الاحکام لو يتجاوز عنها علی قدر شعرة واحدةٍ ليحبط عمله

انظر ثمّ اذکر اذ اتی محمّد رسول اللّه قال و قوله الحقّ و للّه علی النّاس حجّ البيت و کذلک الصّلوة و الصّوم و الاحکام الّتی اشرقت من افق کتاب اللّه مولی العالم و مربّی الامم للکلّ ان يتّبعوه فيما حکم به اللّه و الّذی انکره کفر باللّه و آياته و رسله و کتبه انّه لو يحکم علی الصّواب حکم الخطاء و علی الکفر حکم الايمان حقٌ من عنده هذا مقامٌ لا يذکر و لا يوجد فيه الخطاء و العصيان انظر فی الآية المُبارکة المنزلة الّتی وجب بها حجّ البيت علی الکلّ انّ الّذين قاموا بعده علی الامر وجب عليهم ان يعملوا ما امروا به فی الکتاب ليس لاحد ان يتجاوز عن حدود اللّه و سننه و الّذی تجاوز انّه من الخاطئين فی کتاب اللّه ربّ العرش العظيم

يا ايّها النّاظر اِلی افق الامر اعلم ارادة اللّه لم تکن محدودة بحدود العباد انّه لا يمشی علی طرقهم للکلّ ان يتمسّکوا بصراطه المستقيم انّه لو يحکم علی اليمين حکم اليسار او علی الجنوب حکم الشّمال حقٌ لا ريب فيه انّه محمود فی فعله و مطاع فی امره ليس له شريکٌ فی حکمه و لا معين فی سلطانه يفعل ما يشاء و يحکم ما يريد . ثمّ اعلم ما سويه مخلوق بکلمة من عنده ٦٣ ليس لهم حرکة و لا سکون الّا بامره و اذنه .

يا ايّها الطّائر فی هوآء المحبّة و الوداد و النّاظر اِلی انوار وجه ربّک مالک الايجاد اشکر اللّه بما کشف لک ما کان مکنونا مستورا فی العلم ليعلم الکلّ انّه ما اتّخذ لنفسه فی العصمة الکبری شريکا و لا وزيرا انّه هو مطلع الاوامر و الاحکام و مصدر العلم و العرفان و ما سويه مأمور محکوم و هو الحاکم الآمر العليم الخبير

انّک اذا اجتذبتک نفحات آيات الظّهور و اخذک الکوثر الطّهور من ايادی عطآء ربّک مالک يوم النّشور قل

الهی الهی لک الحمد بما دللتنی اليک و هديتنی اِلی افقک و اوضحت لی سبيلک و اظهرت لی دليلک و جعلتنی مقبلاً اليک اذ اعرض عنک اکثر عبادک من العلمآء و الفقهآء ثمّ الّذين اتّبعوهم من دون بيّنةٍ من عندک و برهان من لدنک لک الفضل يا اله الاسمآء و لک الثّناء يا فاطر السّمآء بما سقيتنی رحيقک المختوم باسمک القيّوم و قرّبتنی اليک و عرّفتنی مشرق بيانک و مطلع آياتک و مصدر اوامرک و احکامک و منبع حکمتک و الطافک طوبی لارض فازت بقدومک و استقرّ عليها عرش عظمتک و تضوّع فيها عرف قميصک و عزّتک و سلطانک و قدرتک و اقتدارک لا احبّ البصر الّا لمشاهدة جمالک و لا اريد السّمع الّا لاصغاء ندائک و آياتک

الهی الهی لا تحرم العيون عمّا خلقتها له و لا الوجوه عن التّوجّه اِلی افقک و القيام لدی باب عظمتک و الحضور امام عرشک و الخضوع لدی اشراقات انوار شمس فضلک

ای ربّ انا الّذی شهد قلبی و کبدی و جوارحی و لسان ظاهری و باطنی بوحدانيّتک و فردانيّتک ٦٤ و بانّک انت اللّه لا اله الّا انت قد خلقت الخلق لعرفانک و خدمة امرک لترتفع به مقاماتهم فی ارضک و ترتقی انفسهم بما انزلته فی زبرک و کتبک و الواحک فلمّا اظهرت نفسک و انزلت آياتک اعرضوا عنک و کفروا بک و بما اظهرته بقدرتک و قوّتک و قاموا علی ضرّک و اطفاء نورک و اخماد نار سدرتک و بلغوا فی الظّلم مقاماً ارادوا سفک دمک و هتک حرمتک و کذلک من ربّيته بايادی عنايتک و حفظته من شرّ طغاة خلقک و بغاة عبادک و کان ان يحرّر آياتک امام عرشک

فآه آه عمّا ارتکب فی ايّامک بحيث نقض عهدک و ميثاقک و انکر آياتک و قام علی الاعراض و ارتکب ما ناح به سکّان ملکوتک فلمّا خاب فی نفسه و وجد رائحة الخسران صاح و قال ما تحيّر به المقرّبون من اصفيائک و اهل خباء مجدک

ترانی يا الهی کالحوت المتبلبل علی التّراب اغثنی ثمّ ارحمنی يا مستغاث و يا من فی قبضتک زمام النّاس من الذّکور و الاناث کلّما اتفکّر فی جريراتی العظمی و خطيئاتی الکبری يأخذنی اليأس من کلّ الجهات و کلّما اتفکّر فی بحر عطائک و سمآء جودک و شمس فضلک اجد عرف الرّجاء من اليمين و اليسار و الجنوب و الشّمال کانّ الاشياء کلّها تبشّرنی بامطار سحاب سمآء رحمتک و عزّتک يا سند المخلصين و مقصود المقرّبين شجّعتنی مواهبک و الطافک و ظهورات فضلک و عنايتک و الّا ما للمفقود ان يذکر من اظهر الوجود بکلمة من عنده و ما للمعدوم ان يصف من ثبت بالبرهان انّه لا يوصف بالاوصاف و لا يذکر بالاذکار لم يزل کان مقدّساً عن ادراک خلقه و منزّهاً ٦٥ عن عرفان عباده

ای ربّ تری الميّت امام وجهک لا تجعله محروماً من کأس الحيوان بجودک و کرمک و العليل تلقآء عرشک لا تمنعه عن بحر شفائک اسئلک ان تؤيّدنی فی کلّ الأحوال علی ذکرک و ثنائک و خدمة امرک بعد علمی بانّ ما يظهر من العبد محدود بحدود نفسه و لا يليق لحضرتک و لا ينبغی لبساط عزّک و عظمتک

و عزّتک لو لا ثنائک لا ينفعنی لسانی و لو لا خدمتک لا ينفعنی وجودی و لا احبّ البَصَر الّا لمشاهدة انوار افقک الأعلی و لا اريد السّمع الّا لاصغآء ندائک الأحلی

اه اه لم ادر يا الهی و سندی و رجائی هل قدّرت لی ما تقرّبه عينی و ينشرح به صدری و يفرح به قلبی او قضائک المبرم منعنی عن الحضور امام عرشک يا مالک القدم و سلطان الامم و عزّتک و سلطانک و عظمتک و اقتدارک قد اما تتنی ظلمة البعد اين نور قربک يا مقصود العارفين و اهلکتنی سطوة الهجر اين ضيآء وصالک يا محبوب المخلصين

تری يا الهی ما ورد عليّ فی سبيلک من الّذين انکروا حقّک و نقضوا ميثاقک و جادلوا باياتک و کفروا بنعمتک بعد ظهورها و کلمتک بعد انزالها و بحجّتک بعد اکمالها

ای ربّ يشهد لسان لسانی و قلب قلبی و روح روحی و ظاهری و باطنی بوحدانيّتک و فردانيّتک و بقدرتک و اقتدارک و عظمتک و سلطانک و بعزّتک و رفعتک و اختيارک و بانّک انت اللّه لا اله الّا انت لم تزل کنت کنزاً مخفيّا عن الابصار و الادراک و لا تزال تکون بمثل ما کنت فی ازل الازال لا تضعفک قوّة العالم و لا يخوّفک اقتدار الامم انت الّذی فتحت باب العلم علی وجه عبادک لعرفان مشرق وحيک ٦٦ و مطلع آياتک و سمآء ظهورک و شمس جمالک و وعدت من علی الارض فی کتبک و زبرک و صحفک بظهور نفسک و کشف سبحات الجلال عن وجهک کما اخبرت به حبيبک الّذی به اشرق نيّر الامر من افق الحجاز و سطع نور الحقيقة بين العباد بقولک يوم يقوم النّاس لربّ العالمين و من قبله بشّرت الکليم ان اخرج القوم من الظّلمات اِلی النّور و ذکّرهم بايّام اللّه و اخبرت به الرّوح و انبيائک و رسلک من قبل و من بعد لو يظهر من خزائن قلمک الأعلی ما انزلته فی ذکر هذا الذّکر الاعظم و نبأک العظيم لينصعق اهل مدائن العلم و العرفان الّا من انقذته باقتدارک و حفظته بجودک و فضلک اشهد انّک وفيت بعهدک و اظهرت الّذی بشّرت بظهوره انبيآئک و اصفيآئک و عبادک و انّه اتی من افق العزّة و الاقتدار برايات آياتک و اعلام بيّناتک و قام امام الوجوه بقوّتک و قدرتک و دعا الکلّ الی الذّروة العليا و الافق الأعلی بحيث ما منعه ظلم العلمآء و سطوة الامرآء قام بالاستقامة الکبری و نطق باعلی النّداء قد اتی الوهّاب راکبا علی السّحاب اقبلوا يا اهل الارض بوجوه بيضاء و قلوب نورآء

طوبی لمن فاز بلقائک و شرب رحيق الوصال من ايادی عطائک و وجد عرف آياتک و نطق بثنائک و طار فی هوائک و اخذه جذب بيانک و ادخله فی الفردوس الأعلی مقام المکاشفة و المشاهدة امام عرش عظمتک

ای ربّ اسئلک بالعصمة الکبری الّتی جعلتها افقا لظهورک و بکلمتک العليا الّتی بها خلقت الخلق و اظهرت الأمر و بهذا الاسم الّذی به ناحت الاسمآء و ارتعدت فرائص العرفاء ٦٧ ان تجعلنی منقطعاً عن دونک بحيث لا اتحرّک الّا بارادتک و لا اتکلّم الّا بمشيّتک و لا اسمع الّا ذکرک و ثنائک

لک الحمد يا الهی و لک الشّکر يا رجائی بما اوضحت لی صراطک المستقيم و اظهرت لی نبأک العظيم و ايّدتنی علی الاقبال اِلی مشرق وحيک و مصدر امرک بعد اعراض عبادک و خلقک اسئلک يا مالک ملکوت البقآء بصرير قلمک الأعلی و بالنّار المشتعلة النّاطقة فی شجرة الخضرآء و بالسّفينة الّتی جعلتها مخصوصة لاهل البهآء ان تجعلنی مستقيماً علی حبّک و راضياً بما قدّرت لی فی کتابک و قائماً علی خدمتک و خدمة اوليائک ثمّ ايّد عبادک يا الهی علی ما يرتفع به امرک و علی عمل ما انزلته فی کتابک

انّک انت المقتدر المهيمن علی ما تشآء و فی قبضتک زمام الأشياء لا اله الّا انت المقتدر العليم الحکيم

يا ايّها الجليل قد اريناک البحر و امواجه و الشّمس و اشراقها و السّمآء و انجمها و الاصداف و لئالئها اشکر اللّه بهذا الفضل الاعظم و الکرم الّذی احاط علی العالم

يا ايّها المتوجّه اِلی انوار الوجه قد احاطت الاوهام علی سکّان الارض و منعتهم عن التّوجّه اِلی افق اليقين و اشراقه و ظهوراته و انواره بالظّنون منعوا عن القيّوم يتکلّمون باهوائهم و لا يشعرون منهم من قال هل الآيات نزلت قل ای و ربّ السّموات و هل اتت السّاعة بل قضت و مظهر البيّنات قد جآئت الحاقّة و اتی الحقّ بالحجّة و البُرهان قد برزت السّاهرة و البريّة فی وجل و اضطراب قد اتت الزّلازل و ناحَت القبائل من ٦٨ خشية اللّه المقتدر الجبّار قل الصّاخّة صاحت و اليوم للّه الواحد المختار و قال هل الطّامّة تمّت قل ای و ربّ الارباب و هل القيمة قامت بل القيّوم بملکوت الآيات و هل تری النّاس صرعی بلی و ربّی الأعلی الابهی و هل انقعرت الاعجاز بل نسفت الجبال و مالک الصّفات قال اين الجنّة و النّار قل الاولی لقائی و الاخری نفسک يا ايّها المشرک المرتاب قال انّا ما نری الميزان قل ای و ربّی الرّحمن لا يراه الّا اولو الابصار قال هل سقطت النّجوم قل ای اذ کان القيّوم فی ارض السّرّ فاعتبروا يا اولی الانظار قد ظهرت العلامات کلّها اذ اخرجنا يد القدرة من جيب العظمة و الاقتدار قد نادی المناد اذ اتی الميعاد و انصعق الطّوريّون فی تيه الوقوف من سطوة ربّک مالک الايجاد يقول النّاقور هل نفخ فی الصّور قل بلی و سلطان الظّهور اذ استقرّ علی عرش اسمه الرّحمن قد اضآء الدّيجور من فجر رحمة ربّک مطلع الانوار قد مرّت نسمة الرّحمن و اهتزّت الارواح فی قبور الابدان کذلک قضی الامر من لدی اللّه العزيز المنّان قال الّذين کفروا متَی انفطرت السّمآء قل اذ کنتم فی اجداث الغفلة و الضّلال من المشرکين من يمسح عينيه و ينظر اليمين و الشّمال قل قد عميت ليس لک اليوم من ملاذ منهم من قال هل حشرت النّفوس قل ای و ربّی اذ کنت فی مهاد الاوهام منهم من قال هل نزّل الکتاب بالفطرة قل انّها فی الحيرة اتّقوا يا اولی الالباب و منهم من قال ا حشرت اعمی قل بلی و راکب ٦٩ السّحاب قد تزيّنت الجنّة باوراد المعانی و سعّر السّعير من نار الفجّار قل قد اشرق النّور من افق الظّهور و اضائت الآفاق اذ اتی مالک يوم الميثاق قد خسر الّذين ارتابوا و ربح من اقبل بنور اليقين اِلی مطلع الايقان طوبی لک يا ايّها النّاظر بما نزّل لک هذا اللّوح الّذی منه تطير الارواح احفظه ثُمّ اقرئه لعمری انّه باب رحمة ربّک طوبی لمن يقرئه فی العشيّ و الاشراق انّا سمعنا ذکرک فی هذا الامر الّذی منه اندکّ جبل العلم و زلّت الاقدام البهآء علی اهل البهآء الّذين اقبلوا اِلی العزيز الوهّاب قد انتهی اللّوح و ما انتهی البيان اصبر انّ ربّک هُو الصّبّار

هذه آيات انزلناها من قبل ای فی اوّل ورودنا فی السّجن الاعظم و ارسلناها اليک لتعرف ما نطقت به الالسنة الکذبة اذ اتی اللّه بقدرةٍ و سلطان قد تزعزع بنيان الظّنون و انفطرت سماء الاوهام و القوم فی مرية و شقاق قد انکروا حجّة اللّه و برهانه بعد اذ اتی من افق الاقتدار بملکوت الآيات ترکوا ما امروا به و ارتکبوا ما منعوا عنه فی الکتاب وضعوا الههم اخذوا اهوائهم الا انّهم فی غفلة و ضلال يقرئون الآيات و ينکرونها يرون البيّنات يعرضون عنها الا انّهم فی ريب عجاب

انّا وصّينا اوليائنا بتقوی اللّه الّذی کان مطلع الاعمال و الاخلاق انّه قائد جنود العدل فی مدينة البهآء طوبی لمن دخل فی ظلّ رايته النّورآء و تمسّک به انّه من اصحاب السّفينة الحمرآء الّتی نزل ذکرها فی قيّوم الأسمآء

قل يا حزب اللّه زيّنوا هياکلکم ٧٠ بطراز الامانة و الدّيانة ثمّ انصروا ربّکم بجنود الاعمال و الاخلاق انّا منعناکم عن الفساد و الجدال فی کتبی و صحفی و زبری و الواحی و ما اردنا بذلک الّا علوّکم و سموّکم تشهد بذلک السّمآء و انجمها و الشّمس و اشراقها و الاشجار و اوراقها و البحار و امواجها و الارض و کنوزها نسئل اللّه ان يمّد اوليائه و يؤيّدهم علی ما ينبغی لهم فی هذا المقام المبارک العزيز البديع و نسئله ان يوفّق من حولی علی عمل ما امروا به من قلمی الأعلی

يا جليل عليک بهائی و عنايتی انّا امرنا العباد بالمعروف و هم عملوا ما ناح به قلبی و قلمی اسمع ما نزل من سمآء مشيّتی و ملکوت ارادتی ليس حزنی سجنی و ما ورد عليّ من اعدائی بل من الّذين ينسبون انفسهم اِلی نفسی و يرتکبون ما تصعد به زفراتی و تنزل عبراتی قد نصحناهم بعبارات شتّی فی الواح شتّی نسئل اللّه ان يوّفقهم و يقرّبهم و يؤيّدهم علی ما تطمئنّ به القلوب و تستريح به النّفوس و يمنعهم عمّا لا ينبغی لايّامه

قل يا اوليائی فی بلادی اسمعوا نصح من ينصحکم لوجه اللّه انّه خلقکم و اظهر لکم ما يرفعکم و ينفعکم و علّمکم صراطه المستقيم و نبأه العظيم

يا جليل وصّ العباد بتقوی اللّه تاللّه هو القائد الاوّل فی عساکر ربّک و جنوده الاخلاق المرضيّه و الاعمال الطّيّبة و بها فتحت فی الاعصار و القرون مدائن الافئدة و القلوب و نصبت رايات النّصر و الظّفر علی اعلی الاعلام

انّا نذکر لک الامانة و مقامها عند اللّه ربّک ربّ العرش العظيم انّا قصدنا يوماً من الايّام جزيرتنا الخضرآء و لمّا وردنا رأينا انهارها جارية و اشجارها ملتفّة و کانت الشّمس تلعب فی ٧١ خلال الاشجار توجّهنا اِلی اليمين رأينا ما لا يتحرّک القلم علی ذکره و ذکر ما شهدت عين مولی الوری فی ذاک المقام الألطف الأشرف المبارک الأعلی ثمّ اقبلنا اِلی اليسار شاهدنا طلعة من طلعات الفردوس الأعلی قائمة علی عمود من النّور و نادت باعلی النّداء يا ملأ الارض و السّمآء انظروا جمالی و نوری و ظهوری و اشراقی تاللّه الحقّ انا الامانة و ظهورها و حسنها و اجر لمن تمسّک بها و عرف شأنها و مقامها و تشبّث بذيلها انا الزّينة الکبری لاهل البهآء و طراز العزّ لمن فی ملکوت الانشآء و انا السّبب الاعظم لثروة العالم و افق الاطمينان لاهل الإمکان کذلک انزلنا لک ما يقرّب العباد اِلی مالک الايجاد

قلم اعلی از لغت فصحی بلغت نوراء توجّه نمود ليعرف الجليل عناية ربّه الجميل و يکون من الشّاکرين

يا ايّها النّاظر اِلی الأفق الأعلی ندا بلند است و قوّه سامعه قليل بل مفقود اين مظلوم در فم ثعبان اوليای الهی را ذکر مينمايد اين ايّام وارد شد آنچه که سبب جزع و فزع ملأ اعلی گشت ظلم عالم و ضرّ امم مالک قدم را از ذکر منع ننمود و از اراده‌اش باز نداشت نفوسی که سالها خلف حجاب مستور چون افق امر را منير و کلمة اللّه را نافذ مشاهده نمودند بيرون دويدند با سيوف بغضا و وارد آوردند آنچه را که قلم از ذکرش عاجز و لسان از بيانش قاصر

منصفين شاهد و گواه که از اوّل امر اينمظلوم امام وجوه ملوک و مملوک و علماء و امراء من غير ستر و حجاب قيام نمود و باعلی النّداء کلّ را بصراط مستقيم دعوت فرمود ناصری جز قلمش نبود و معينی جز نفسش نه

نفوسی که از اصل امر بی خبر ٧٢ و غافلند بر اعراض قيام کردند ايشانند ناعقين الّذين ذکرهم اللّه فی الزّبر و الالواح و اخبر عباده بانتشارهم و ضوضآئهم و اغوائهم طوبی از برای نفوسی که من فی العالم را تلقآء ذکر مالک قدم معدوم و مفقود مشاهده نمايند و بعروه محکم الهی تمسّک جويند تمسّکی که شبهات و اشارات و اسياف و مدافع ايشان را منع ننمايد و محروم نسازد طوبی للرّاسخين و طوبی للثّابتين

قلم اعلی نظر باستدعای آنجناب مراتب و مقامات عصمت کبری را ذکر نمود و مقصود آنکه کلّ بيقين مبين بدانند که خاتم انبياء روح ما سويه فداه در مقام خود شبه و مثل و شريک نداشته اوليا صلوات اللّه عليهم بکلمه او خلق شده‌اند ايشان بعد از او اعلم و افضل عباد بوده‌اند و در منتهی رتبه عبوديّت قائم

تقديس ذات الهی از شبه و مثل و تنزيه کينونتش از شريک و شبيه به آن حضرت ثابت و ظاهر اينست مقام توحيد حقيقی و تفريد معنوی و حزب قبل از اين مقام کما هو حقّه محرُوم و ممنوع حضرت نقطه روح ما سويه فداه ميفرمايد اگر حضرت خاتم بکلمه ولايت نطق نميفرمود ولايت خلق نميشد حزب قبل مشرک بوده‌اند و خود را موحّد ميشمردند اجهل عباد بودند و خود را افضل ميدانستند از جزای آن نفوس غافله در يوم جزاء عقائد و مراتب و مقامات ايشان نزد هر بصير و هر خبيری واضح و معلوم گشت

از حق بطلب عباد اين ظهور را از ظنون و اوهام حزب قبل حفظ فرمايد و از اشراقات انوار آفتاب توحيد حقيقی محروم نسازد

يا جليل مظلوم عالم ميفرمايد نيّر عدل مستور آفتاب انصاف خلف سحاب مقام حارس و ٧٣ حافظ سارق قائم مکان امين خائن جالس در سنه قبل ظالمی بر دست حکومت اين مدينه جالس در هر حين از او ضرّی وارد لعمر اللّه عمل نمود آنچه را که سبب فزع اکبر بود ولکن قلم اعلی را ظلم عالم منع ننموده و نمينمايد محض فضل و رحمت مخصوص امراء و وزرای ارض مرقوم داشتيم آنچه را که سبب حفظ و حراست و امن و امانست که شايد عباد از شرّ ظالمين محفوظ مانند انّه هو الحافظ النّاصر المعين رجال بيت عدل الهی بايد در ليالی و ايّام به آنچه از افق سمآء قلم اعلی در تربيت عباد و تعمير بلاد و حفظ نفوس و صيانت ناموس اشراق نموده ناظر باشند .

اشراق اوّل چون آفتاب حکمت از افق سمآء سياست طلوع نمود باين کلمه عليا نطق فرمود اهل ثروت و اصحاب عزّت و قدرت بايد حرمت دين را باحسن ما يمکن فی الإبداع ملاحظه نمايند دين نوريست مبين و حصنی است متين از برای حفظ و آسايش اهل عالم چه که خشية اللّه ناس را بمعروف امر و از منکر نهی نمايد اگر سراج دين مستور ماند هرج و مرج راه يابد نيّر عدل و انصاف و آفتاب امن و اطمينان از نور باز مانند هر آگاهی بر آنچه ذکر شد گواهی داده و ميدهد .

اشراق دوم جميع را بصلح اکبر که سبب اعظمست از برای حفظ بشر امر نموديم سلاطين آفاق بايد باتّفاق باين امر که سبب بزرگ است از برای راحت و حفظ عالم تمسّک فرمايند ايشانند مشارق قدرت و مطالع اقتدار الهی از حقّ ميطلبيم تأييد فرمايد بر آنچه ٧٤ که سبب آسايش عباد است شرحی در اين باب از قبل از قلم اعلی جاری و نازل طوبی للعاملين .

اشراق سيّم اجرای حدود است چه که سبب اوّل است از برای حيات عالم آسمان حکمت الهی به دو نيّر روشن و منير مشورت و شفقت و خيمه نظم عالم به دو ستون قائم و برپا مجازات و مکافات .

اشراق چهارم جنود منصوره در اين ظهور اعمال و اخلاق پسنديده است و قائد و سردار اين جنود تقوی اللّه بوده اوست دارای کلّ و حاکم بر کلّ .

اشراق پنجم معرفت دول بر احوال مأمورين و اعطاء مناصب باندازه و مقدار التفات به اين فقره بر هر رئيس و سلطانی لازم و واجب شايد خائن مقام امين را غصب ننمايد و ناهب مقرّ حارس را در سجن اعظم بعضی از مأمورين که از قبل و بعد آمده‌اند للّه الحمد بطراز عدل مزيّن و بعضی نعوذ باللّه از حق می طلبيم کلّ را هدايت فرمايد شايد از اثمار سدره امانت و ديانت محروم نمانند و از انوار آفتاب عدل و انصاف ممنوع نشوند .

اشراق ششم اتّحاد و اتّفاق عباد است لازال باتّفاق آفاق عالم بنور امر منوّر و سبب اعظم دانستن خط و گفتار يکديگر است از قبل در الواح امر نموديم امنای بيت عدل يک لسان از السن موجوده و يا لسانی بديع و يک خط از خطوط اختيار نمايند و در مدارس عالم اطفال را به آن تعليم دهند تا عالم يک وطن و يک قطعه مشاهده شود . ابهی ثمره ٧٥ شجره دانش اين کلمه علياست همه بار يکداريد و برگ يک شاخسار ليس الفخر لمن يحبّ الوطن بل لمن يحبّ العالم از قبل در اين مقام نازل شد آنچه که سبب عمار عالم و اتّحاد امم است طوبی للفائزين و طوبی للعاملين .

اشراق هفتم قلم اعلی کلّ را وصيّت ميفرمايد بتعليم و تربيت اطفال و اين آيات در اين مقام در کتاب اقدس در اوّل ورود سجن از سمآء مشيّت الهی نازل کتب علی کلّ اب تربية ابنه و بنته بالعلم و الخطّ و دونهما عمّا حدّد فی اللّوح و الّذی ترک ما امر به فللامنآء ان يأخذوا منه ما يکون لازما لتربيتهما ان کان غنيّا و الّا يرجع اِلی بيت العدل انّا جعلناه مأوی للفقرآء و المساکين انّ الّذی ربّی ابنه او ابنا من الابنآء کانّه ربّی احد ابنائی عليه بهائی و عنايتی و رحمتی الّتی سبقت العالمين .

اشراق هشتم اين فقره از قلم اعلی در اين حين مسطور و از کتاب اقدس محسوب اُمور ملّت معلّق است برجال بيت عدل الهی ايشانند امناء اللّه بين عباده و مطالع الامر فی بلاده

يا حزب اللّه مربّی عالم عدل است چه که دارای دو رکن است مجازات و مکافات و اين دو رکن دو چشمه‌اند از برای حيات اهل عالم چونکه هر روز را امری و هر حين را حکمتی مقتضی لذا امور به بيت عدل راجع تا آنچه را مصلحت وقت دانند معمول دارند ، نفوسی که لوجه اللّه بر خدمت امر قيام نمايند ايشان ملهمند به الهامات غيبی الهی بر کلّ اطاعت لازم امور سياسيّه کلّ راجع است به بيت عدل و عبادات بما انزله اللّه فی الکتاب

٧٦ يا اهل بها شما مشارق محبّت و مطالع عنايت الهی بوده و هستيد لسان را بسبّ و لعن احدی ميالائيد و چشم را از آنچه لايق نيست حفظ نمائيد آنچه را دارائيد بنمائيد اگر مقبول افتاد مقصود حاصل و الّا تعرّض باطل ذروه بنفسه مقبلين اِلی اللّه المهيمن القيّوم سبب حزن مشويد تا چه رسد بفساد و نزاع اميد هست در ظلّ سدره عنايت الهی تربيت شويد و بما اراده اللّه عامل گرديد همه اوراق يک شجريد و قطره‌های يک بحر .

اشراق نهم دين اللّه و مذهب اللّه محض اتّحاد و اتفاق اهل عالم از سمآء مشيّت مالک قدم نازل گشته و ظاهر شده آنرا علّت اختلاف و نفاق مکنيد سبب اعظم و علّت کبری از برای ظهور و اشراق نيّر اتّحاد دين الهی و شريعه ربّانی بوده و نموّ عالم و تربيت امم و اطمينان عباد و راحت من فی البلاد از اصول و احکام الهی اوست سبب اعظم از برای اين عطيّه کبری کأس زندگانی بخشد و حيات باقيه عطا فرمايد و نعمت سرمديّه مبذول دارد رؤسای ارض مخصوص امنای بيت عدل الهی در صيانت اين مقام و علوّ و حفظ آن جهد بليغ مبذول دارند و همچنين آنچه لازمست تفحّص در احوال رعيّت و اطّلاع بر اعمال و امور هر حزبی از احزاب از مظاهر قدرت الهی يعنی ملوک و رؤساء ميطلبم که همّت نمايند شايد اختلاف از ميان برخيزد و آفاق بنور اتّفاق منوّر شود

بايد کلّ به آنچه از قلم اعلی جاری شده تمسّک نمايند و عمل کنند حقّ شاهد و ذرّات کائنات گواه که آنچه سبب علوّ و سموّ و تربيت و حفظ و تهذيب اهل ارض است ذکر نموديم و از قلم اعلی در زبر و الواح نازل

از حقّ می طلبيم ٧٧ عباد را تأييد فرمايد آنچه اين مظلوم از کلّ طلب مينمايد عدل و انصاف است باصغا اکتفا ننمايند در آنچه از اينمظلوم ظاهر شد تفکّر کنند قسم به آفتاب بيان که از افق سمآء ملکوت رحمن اشراق نموده اگر مبيّنی مشاهده ميشد و يا ناطقی خود را محلّ شماتت و استهزاء و مفتريات عباد نمينموديم

حين ورود عراق امر اللّه مخمود و نفحات وحی مقطوع اکثری پژمرده بل مرده مشاهده گشتند لذا در صور مرّة اخری دميده شد و اين کلمه مبارکه از لسان عظمت جاری نفخنا فی الصّور مرّة اخری آفاق را از نفحات وحی و الهام زنده نموديم

حال از خلف هر حجابی نفوسی بقصد مظلوم بيرون دويده‌اند اين نعمت کبری را منع کردند و انکار نمودند

ای اهل انصاف اگر اين امر انکار شود کدام امر در ارض قابل اثبات است ويا لايق اقرار

معرضين در صدد جمع آيات اين ظهور بر آمده‌اند و نزد هر که يافته‌اند باظهار محبّت اخذ کرده‌اند و نزد هر مذهبی از مذاهب خود را از آن مذهب ميشمرند قل موتوا بغيظکم انّه اتی بامر لا ينکره ذو بصرٍ و ذو سمعٍ و ذو دراية و ذو عدل و ذو انصاف يشهد بذلک قلم القدم فی هذا الحين المبين

يا جليل عليک بهائی اوليای حق را باعمال امر مينمائيم شايد موفّق شوند و به آنچه از سمآء امر نازل شده عمل نمايند نفع بيان رحمن بنفوس عامله راجع نسئل اللّه ان يؤيّدهم علی ما يحبّ و يرضی و يوفّقهم علی العدل و الانصاف فی هذا الامر المبرم و يعرّفهم آياته و يهديهم اِلی صراطه المستقيم

حضرت مبشّر روح ما سويه فداه احکامی نازل فرموده‌اند ولکن عالم امر معلّق بود بقبول لذا اين مظلوم ٧٨ بعضی را اجرا نمود و در کتاب اقدس بعبارات اُخری نازل و در بعضی توقّف نموديم الامر بيده يفعل ما يشاء و يحکم ما يريد و هو العزيز الحميد و بعضی از احکام هم بدعاً نازل طوبی للفآئزين و طوبی للعاملين

بايد حزب اللّه جهد بليغ مبذول دارند که شايد نار ضغينه و بغضا که در صدور احزاب مکنونست بکوثر بيان و نصائح مقصود عالميان ساکن شود و اشجار وجود باثمار بديعه منيعه مزيّن گردد انّه هو النّاصح المشفق الکريم

البهآء اللّائح المشرق من افق سمآء العطآء عليکم يا اهل البهآء و علی کلّ ثابت مستقيم و کلّ راسخٍ عليم

اينکه سؤال از منافع و ربح ذهب و فضّه شده بود چند سنه قبل مخصوص اسم اللّه زين المقرّبين عليه بهآءالله الابهی اين بيان از ملکوت رحمن ظاهر قوله تعالی اکثری از ناس محتاج به اين فقره مشاهده ميشوند چه اگر ربحی در ميان نباشد أمور معطّل و معوّق خواهد ماند نفسی که موفّق شود با همجنس خود و يا هموطن خود و يا برادر خود مدارا نمايد و يا مراعات کند يعنی بدادن قرض الحسن کميابست لذا فضلاً علی العباد ربا را مثل معاملات ديگر که ما بين ناس متداولست قرار فرموديم يعنی ربح نقود از اين حين که اين حکم مبين از سمآء مشيّت نازل شد حلال و طيّب و طاهر است تا اهل ارض بکمال روح و ريحان و فرح و انبساط بذکر محبوب عالميان مشغول باشند انّه يحکم کيف يشآء و احلّ الرّبا کما حرّمه من قبل فی قبضته ملکوت الامر يفعل و يأمر و هُو الآمر العليم

يا زين المقرّبين اشکر ربّک بهذا الفضل المبين

علمای ايران اکثری بصد هزار حيله و خدعه باکل ربا مشغول بودند ولکن ظاهر آنرا بگمان خود بطراز حلّيّت آراسته مينمودند يلعبون ٧٩ باوامر اللّه و احکامه و لايشعرون

ولکن بايد اين امر باعتدال و انصاف واقع شود قلم اعلی در تحديد آن توقّف نموده حکمة من عنده و وسعة لعباده و نوصی اولياء اللّه بالعدل و الانصاف و ما يظهر به رحمة احبّائه و شفقتهم بينهم انّه هو النّاصح المشفق الکريم انشاء اللّه کلّ مؤيّد شوند بر آنچه از لسان حق جاری شده و اگر آنچه ذکر شد عمل نمايند البتّه حق جلّ جلاله از سمآء فضل ضعف آنرا عطا ميفرمايد انّه هو الفضّال الغفور الرّحيم الحمد للّه العليّ العظيم

ولکن اجرای اين اُمور برجال بيت عدل محوّل شده تا بمقتضيات وقت و حکمت عمل نمايند

مجدّد کلّ را وصيّت مينمائيم بعدل و انصاف و محبّت و رضا انّهم اهل البهآء و اصحاب السّفينة الحمرآء عليهم سلام اللّه مولی الاسماء و فاطر السّمآء.

٨٠