در ساحت حقّ کلّ اسماء واحد بوده و خواهند بود و اين قبل از ظهور کلمه فصليّه است ... لکن بعد از القای کلمه ، تفريق و تفصيل ما بين عباد موجود و مشهود ، چنانچه هر نفسی که بکلمه بلی موفّق شد بکلّ خير فائز . قسم بحزن جمال ذوالجلال که از برای مُقبل مقامی مقدّر شده که اگر اقلّ من سَمّ اِبره از آن مقام بر اهل ارض ظاهر شود ، جميع از شوق هلاک شوند . اينست که در حيات ظاهره ، مقامات مؤمنين از خود مؤمنين مستور شده . و هر نفسی که موقن نشد بذکر بلی ، عند اللّه غير مذکور . فنعوذ باللّه عمّا قدّر له من عذاب الّذی لا عدل له . ١٢٥