آفتاب حقيقی کلمهء الهی است که تربيت اهل ديار معانی و بيان منوط باوست ، و اوست روح حقيقی و ماء معنوی که حيات کلّ شیء از مدد و عنايت او بوده و خواهد بود . و تجلّی او در هر مرآتی بلون او ظاهر . مثلا در مرايای قلوب حکما تجلّی فرمود ، حکمت ظاهر شد . و همچنين در مرايای افئده عارفين تجلّی فرمود ، بدايع عرفان و حقايق تبيان ظاهر شده . جميع اهل عالم و آنچه در او ظاهر به انسان قائم و از او ظاهر . و انسان از شمس کلمه ربّانيّه موجود . و اسماء حسنی و صفات عليا طائف حول کلمه بوده و خواهند بود . اوست نار الهی و چون در صدور بر افروخت ما سوی اللّه را بسوخت ... ١٦٩