... بر اثر قدم غلام قدم گذار و مشی کن و ابداً از امورات وارده محزون مباش . فو الّذی نفسی بيده که اگر عوالم لايتناهی الهی منحصر باين عالم بود و نعمتش مخصوص آنچه در دنيا عند اهلش مشهود است ، ابدا خود را در بلايای لايحصی معذّب نمی‌ساختم . فکر در انبيای مقرّبين نما و در ضرّيکه بر هر يک در سبيل الهی وارد شده . قسم بقلم قدم که در هر نفسی اقلّ من ذرّه شعور باشد ، بذکر اين بيان و تفکّر در آن ابدا بدنيا اعتنا ننمايد و از وجود و فقدانش محزون نگردد ... ١٨٦