ای خاک متحرّک ، من بتو مأنوسم و تو از من مأيوس . سيف عصيان شجره اميد ترا بريده و در جميع حال بتو نزديکم و تو در جميع احوال از من دور و من عزّت بی زوال برای تو اختيار نمودم و تو ذلّت بی‌منتهی برای خود پسنديدی . آخر تا وقت باقی مانده رجوع کن و فرصت را مگذار . ٢٢٥