ای دوستان من ، در سبيل رضای دوست مشی نمائيد و رضای او در خلق او بوده و خواهد بود ، يعنی دوست بی رضای دوست خود در بيت او وارد نشود و در اموال او تصرّف ننمايد و رضای خود را بر رضای او ترجيح ندهد و خود را در هيچ امری مقدّم نشمارد . فتفکّروا فی ذلک يا اولی الافکار . ٢٣١