ای پسر کنيز من ، در فقر اضطراب نشايد و در غنا اطمينان نبايد . هر فقری را غنا در پی و هر غنا را فنا از عقب و لکن فقر از ما سوی اللّه نعمتی است بزرگ ، حقير مشماريد ، زيرا که در غايت آن غنای باللّه رخ بگشايد و در اين مقام " انتم الفقراء " مستور و کلمهء مبارکه " و اللّه هو الغنيّ " چون صبح صادق از افق قلب عاشق ظاهر و باهر و هويدا و آشکار شود و بر عرش غنا متمکّن گردد و مقرّ يابد . ٢٣٤