وای وای ای عاشقان هوای نفسانی ، از معشوق روحانی چون برق گذشته‌ايد و بخيال شيطانی دل محکم بسته‌ايد . ساجد خياليد و اسم آنرا حقّ گذاشته‌ايد و ناظر خاريد و نام آنرا گل گذارده‌ايد . نه نَفَس فارغی از شما بر آمد و نه نسيم انقطاعی از رياض قلوبتان وزيد . نصايح مشفقانهء محبوب را بباد داده‌ايد و از صفحهء دل محو نموده‌ايد و چون بهائم در سبزه زار شهوت و امل تعيّش می‌نمائيد . ٢٣٣