قدری ملاحظه نموده در ارسال رسل الهی که بچه سبب و جهت اين هياکل احديّه از غيب به عرصهء شهود آمده‌اند و جميع اين بلايا و رزايا که شنيده‌ايد جميع را تحمّل فرموده‌اند . شکّی نيست که مقصود جز دعوت عباد بعرفان جمال رحمن نبوده و نخواهد بود . و اگر بگوئيد مقصود اوامر و نواهی آن بوده ، شکّی نيست که اين مقصود اوّليّه نبوده و نخواهد بود ، چنانچه اگر بعبادت اهل سموات و ارض قيام نمايد و از عرفان الهی محروم باشد ، هرگز نفعی به عالمين آن نبخشيده و نخواهد بخشيد ... و اگر نفسی عارف بحقّ باشد و جميع اوامر الهيّه را ترک نمايد اميد نجات هست . ٢٥٧