غيب هويّه و ذات احديّه مقدّس از بروز و ظهور و صعود و نزول و دخول و خروج بوده و متعالی است از وصف هر واصفی و ادراک هر مُدرکی . لم يزل در ذات غيب خود بوده و هست و لا يزال بکينونت خود مستور از ابصار و انظار خواهد بود . لا تُدرِکُه الاَبصار و هُويُدِرکُ الاَبصار و هُو اللّطيف الخبير . چه ميانه او و ممکنات نسبت و ربط و فصل و وصل و يا قرب و بعد و جهت و اشاره بهيچوجه ممکن نه ، زيرا که جميع من فی السّموات و الارض بکلمه امر او موجود شدند و باراده او که نفس مشيّت است از عدم و نيستی بحت بات بعرصه شهود و هستی قدم گذاشتند . ٣٣١