مقصود حقّ جلّ جلاله از خلق در رتبه اوّليّه معرفت بوده و هست و چون باب معرفت ذات غيب مکنون مسدود ، نفوس مقدّسه را که مظاهر امر و مطالع حکم و مشارق وحی و مهابط علمند از عالم غيب بعرصه شهود فرستاد و امر و نهی و اقبال و عرفان و طاعت و معصيت و کفر و ايمان را بآن هياکل مقدّسه راجع فرمود ... و لکن در احيان ظهور مظاهر امر اکثر اهل عالم معرض و منکر و غافل و محجوب مشاهده شدند و سبب و علّت اين حجبات غليظه علمای عصر بوده‌اند ، چنانچه هر صاحب بصر در اين فقره گواهی داده و ميدهد . ٣٣٢