در اجل محتوم ، محبوب تسليم و رضا است . در سراج ملاحظه نما . مادام که دهن و فتيل موجود می‌شود ، او را از ارياح عاصفه و شئونات اخری بايد حفظ نمود . اين مقام هر نفسی آنچه ذکر شد قرائت نمايد البتّه محفوظ ماند و بشفا فائز گردد و اين است اجل معلّق که از قبل و بعد ذکرش ما بين عباد بوده . و امّا چون دهن و فتيل به انتها رسد ديگر اسباب و آلات ثمر نداشته و نخواهد داشت . اين است مقام اجل محتوم . اگر چه حقّ جلّ جلاله قادر است بر تغيير آن و لکن ضرّ آخر ظاهر ، لذا اگر انسان بروح و ريحان و توکّل و تسليم در اين مقام فائز شود لعمر اللّه از اهل فردوس اعلی مذکور گردد . ٣٤٧