حمد مقدّس از عرفان ممکنات و منزّه از ادراک مدرکات مليک عزّ بی مثالی را سزاست که لم يزل مقدّس از ذکر دون خود بوده و لايزال متعالی از وصف ما سوی خواهد بود ... موجی از طمطام رحمت بی زوالش جميع ممکنات را بطراز عزّ هستی مزيّن نموده و نفحه‌ای از نفحات رضوان بی مثالش تمام موجودات را بخلعت عزّ قدسی مکرّم داشته و برشحهء مطفحه از قمقام بحر مشيّت سلطان احديّتش خلق لانهايه بما لانهايه را از عدم محض بعرصهء وجود آورده . لم يزل بدايع جودش را تعطيل اخذ ننموده و لايزال ظهورات فيض فضلش را وقوف نديده . از اوّل لا اوّل خلق فرموده والی آخر لا آخر خلق خواهد فرمود و در هر دوری از ادوار و کوری از اکوار از تجلّيات ظهورات فطرتهای بديع خود خلق را جديد فرموده تا جميع آنچه در سماوات و ارضينند ، چه از آيات عزّ آفاقيّه و چه از ظهورات قدس انفسيّه از بادهء رحمت خمخانهء عزّ احديّتش ٥٠ محروم نمانند و از رشحات فيوضات سحاب مکرمتش مأيوس نگردند ... ٥١