... ناظر باين مباش که احبّای الهی در اين ايّام بذلّت ظاهره مبتلی شده‌اند . اين ذلّت فخر عزّتهاست . کدام عزّتست اعظم از آنکه لسان قدم در سجن اعظم بذکر احبّای خود مشغول شود . زود است که سحاب مانعه خرق شود و شمس کلمه مشرقه العزّة للّه و لاحبّائه از افق سماء مشيّت مشرق و طالع گردد . جميع ناس از وضيع و شريف طالب اين مقام بوده و هستند و لکن بعد از اشراق شمس حقيقت کلّ ممنوع و محتجب ، مگر نفوسی که بحبل عنايت حقّ متمسّک شده‌اند و منقطعاً عمّا سواه بشطر احديّه توجّه نموده‌اند . حمد کن مقصود امکان را که به اين شرافت کبری فائز شدی . عنقريب دنيا و آنچه در اوست مفقود و يبقی العزّة لاحبّاء ربّک العزيز الکريم . ١٠٠