بسم اللّه الابدع الاقدس

ای امة اللّه ، هر عُسری را يُسری از عقب و هر اضطرابی را اطمينان از پی و هر فراق را قرب و لقا مقدّر . و اگر اماء زاکيات و عباد موقنين به هستی و بقای حقّ موقن شوند از نيستی و فنای خود نترسند و از هيچ حوادثی محزون نشوند ، چه که لَم يَزَل ظِلّ مَعَ الشّمس بوده و در حول او متحرّک و ثمر مَع شجر ، منتها گاهی ظاهر و گاهی مستور . و لکن نيستی و فنای ظلّ سبب قرب و لقا و هستی او شده و جز ابرار را از اين کأس نصيب نبوده و نخواهد بود . و هر نفسی به اين مقام فائز شد و اراده خود را در اراده حقّ فانی نمود لازال در قرب حضرت لايزال بوده ، لذا هر جا باشی نزد ما حاضری و بين يدی اللّه قائمی . ٣٦٠