بسيار عجب است که بعضی از نفوس مع نصايح الهيّه و مواعظ ربّانيّه و شفقت و عنايت مشرقه لائحه قسمی رفتار نمايند که سبب حزن قلوب مقبله گردد و يا علّت اخماد نفوس مشتعله شود و لکن بايد احبّای الهی ناظر به افق امر و ما يَظهَرُ مِن عنده باشند لا بما يَظهَرُ مِن غيره ، چه که عصمت طرازی است مخصوص حقّ و از برای سايرين سهو و خطا و نسيان بوده . بايد دوستان از يکديگر اغماض نمايند و ناظر به عفو حقّ باشند و در باره يکديگر دعا کنند . انّه لهو الغفورُ الکريم . ٣٨٢